Terapia Gestalt, należy do nurtu terapii humanistyczno-egzysetncjalnych. Jej twórcą jest Fritz Perls, który razem ze swoją żoną Laurą w latach 40 stworzył nowy kierunek w psychoterapii. Słowo Gestalt zostało zaczerpnięte z języka niemieckiego i znaczy kształt, forma, figura. Głównym założeniem terapii Gestalt jest to, że ludzie organizują swoje doświadczenia w całości, czyli figury. Życie psychiczne człowieka składa się z wielu takich powiązanych ze sobą figur, wzajemnie na siebie oddziałujących. Figura, to jest ta najważniejsza rzecz, która wyłania się z tła. Dopóki figura nie zostanie zamknięta, będzie się co jakiś czas ujawniać w różnych sytuacjach i zakłócać odbiór rzeczywistości, czy też całościowe funkcjonowanie jednostki. Aby figura mogła odejść do tła, kryjąca się za nią potrzeba musi zostać zaspokojona, co jest równoznaczne z wysyceniem się danej sytuacji, uwolnieniem powstałych w niej emocji i asymilacją wniosków z zaistniałych zdarzeń. Dzięki czemu pojedynczy cykl doświadczania danego człowieka zostaje zamknięty, a on sam staje się gotowy do wejścia w nowe doświadczenie. Najprościej można to wytłumaczyć na przykładzie osoby, która nie jadła od wielu dni. Figurą, która wyłoni się z tła w jej przypadku, będzie głód. Jeżeli nie uda się jej go zaspokoić, figura głodu przysłoni jej wszystkie inne wydarzenia mające w tym czasie miejsce, ale z punktu widzenia jej potrzeb mniej ważne. Jeżeli nie wyciągnie z tej sytuacji wniosków, z jakiego powodu była głodna i jak sobie z tym głodem poradzić, to ta sytuacja będzie się non stop odtwarzać. Głód może mieć różny wymiar; fizyczny wywołany brakiem pożywienia, emocjonalny, związany z niezaspokojoną potrzebą miłości, akceptacji, uwagi, czy poszanowania granic, duchowy, wywołany pustką duchową czy też społeczny, związany z brakiem więzi z innymi ludźmi.
Pojawiające się w naszym życiu figury, czyli gestalty, mogą dotyczyć wszystkich sfer życia i istnienia człowieka.
Terapia Gestalt bazuje na kilku ważnych założeniach.
Po pierwsze - patrzy na człowieka holistycznie, czyli biorąc pod uwagę jego myśli, uczucia, ciało, potrzeby duchowe, oraz środowisko/otoczenie, w którym funkcjonuje. Wszystkie te sfery są ze sobą powiązane i wzajemnie się przenikają.
Po drugie - przyjmuje, że człowiek jest istotą wolną, wyposażoną we wszystkie niezbędne zasoby do tego, aby wieść satysfakcjonujące życie, a jego organizm posiada zdolność do samoregulacji.
Człowiek jest istotą rozumną, zdolną do podejmowania decyzji, dokonywania najlepszych dla siebie wyborów.